วันนี้ผมอดสงสัยไม่ได้ว่า แท้จริงแล้ว อิสรภาพที่คนเราต้องการคืออะไร หลังจากเข้าออกร้านหนังสืออยู่หลายบ่อย เห็นหนังสือที่สอน สั่ง ติวให้ทำ how to เพื่ออิสรภาพของชีวิต อิสรภาพทางการเงิน ซึ่งอย่างหลังออกมาหลายเล่มพอสมควร
นักเขียนหลายท่านที่เขียนในเรื่องของการสร้างความร่ำรวยให้ตัวเอง สร้างอิสรภาพทางการเงินให้ตนเอง บอกว่า อิสรภาพทางการเงิน คือการที่เราไม่ต้องวุ่นวาย ร้อนใจกับการทำงานงกๆเพื่อหาเงินต่อไป ปล่อยให้เงิน ทรัพย์สิน ทำงานของมันเอง ซึ่งกว่าจะถึงจุดนั้น หากเราเป็นคนหาเช้ากินค่ำ เติมสิ้นเดือน คงต้องเป็น “ทาสการเงิน” กันไปก่อน รอจนเราทำตามเป้าหมายที่จะเป็น อิสรภาพทางการเงิน ให้เงิน ทรัพย์สินทำงานให้เรา ผลิตเงินให้เรา และเมื่อเงิน หรือทรัพย์สินทำงานให้เราจนเรามีเวลาเหลือไปทำสิ่งที่เราอยากทำมากกว่า นั่นแหล่ะ เค้าเรียก อิสรภาพทางเงิน (Financial Freedom)
จริงหรือ ??
คำว่าอิสรภาพในทรรศนะของผม คือ เป็นไท หรือ ไม่ต้องพึ่งพา หรือ พึ่งพาก็ไม่ต้องมาก ทำให้ผมย้อนกลับไปคิดว่า เราทำอะไรมากมาย เพื่ออิสรภาพทางการเงิน จริงๆแล้ว เราก็ยังเป็นทาสมันอยู่ดี ไม่ได้เป็นอิสระจากมันหรอก นับตั้งแต่ มนุษย์กำหนดให้เงินเป็นสื่อกลางแห่งการแลกเปลี่ยน ด้วยเหตุนี้ ผมจึงไม่ใคร่เห็นด้วยกับ คำว่า อิสรภาพทางการเงิน เท่าไหร่
แล้วจะหาคำไหนมาแทนเล่า ?
อาจจะเป็นเพราะ คนเรา แท้จริงแล้ว ถวิลหาคำว่า อิสรภาพ กันทั้งชีวิต ทั้งที่ เมื่อร้องอุแว๊ๆ เราก็ขาดอิสรภาพไปแล้ว อย่างน้อยทำคลอดสมัยนี้ก็ต้องพึ่งเงินอยู่ดี เด็กน้อย แล้วอย่างนั้น ผมควรจะเรียก อิสรภาพทางการเงิน ที่คนเราต้องการว่าอะไรดีล่ะ ณ ตรงนี้ ผมเองก็ยังนึกไม่ออก รู้แต่เพียงว่า เราต้องเรียนรู้ว่า คำนี้มันไม่มีจริง เรายังเป็นทาสมันอยู่ แต่ทำอย่างไรล่ะ จะเป็นทาสมันอย่างมีความสุข ก็เท่านี้
